مدیریت تولید سنتی به شیوه ای انجام می شود که در آن کارخانه به عنوان مرکز تولید و تمرکز بخشی از فرآیند تولید در نظر گرفته می‌شود. در این روش، مواد اولیه به کارخانه منتقل می‌شوند و پس از تولید محصولات، این محصولات از کارخانه خارج می‌شوند.

اما در مدیریت تولید بدون کارخانه، محصولات بدون استفاده از کارخانه تولید می‌شوند و از مواد اولیه در محل یا نزدیک به محل مصرف تولید می‌شوند. این روش به دلیل عدم وجود نیاز به تأسیس کارخانه، هزینه‌های تولید را کاهش می‌دهد و از محیط زیست به شکل بهتری مراقبت می‌کند.

به عنوان مثال، در مدیریت تولید بدون کارخانه، می‌توان از تولید خانگی، تولید کمیته‌ای یا تولید در محل‌های کوچک با استفاده از فناوری‌های نوین استفاده کرد. در این روش، هزینه‌های تأسیس و بهره‌برداری از کارخانه‌ها کاهش می‌یابد و باعث ایجاد اشتغال برای افراد در محل زندگی آن‌ها می‌شود.

در کل، مدیریت تولید بدون کارخانه در نتیجه کاهش هزینه‌ها و بهره‌وری بالاتری نسبت به مدیریت تولید سنتی دارد. اما باید توجه داشت که در هر صورت، انتخاب شیوه مدیریت تولید باید با توجه به ویژگی‌های محصول، نیازهای بازار و وضعیت مالی و اقتصادی شرکت انجام شود.